American Psycho

"Patrick is not a cynic, Timothy. He's the boy next door, aren't you honey?"

"No I'm not", I whisper to myself. "I'm a f*cking evil psychopath."

"American Psycho" to tytuł kojarzony przede wszystkim z kultowym filmem i niezapomnianą rolą Christiana Bale'a jako Patricka Batemana. Film ten został oparty na motywach powieści o tym samym tytule Breta Eastona Ellisa z 1991 roku. W zamierzeniu miała być to satyra na amerykańskie społeczeństwo lat 80. - białą elitę z Wall Street, dla których wartość człowieka przejawiała się w posiadanych przez niego przedmiotach. Czytając "American Psycho" z perspektywy lat niewiele się zmieniło. Nie czytało mi się jednak "American Psycho" jak czarnej komedii - historia wzbudziła we mnie raczej odczucia niepokoju. Samo czytanie nie było łatwe - i to nie kwestia języka, gdyż czytałam "American Psycho" angielsku - ale narracji wypełnionej opisami strojów, potraw, restauracji czy sprzętu technologicznego. Mimo to, że powieść przez to wydaje się nudna, wręcz irytująca - to doceniam ten zabieg. Właśnie pod powierzchnią tej "gadaniny o niczym", skupianiu się na dobrach konsumpcyjnych i wyglądzie, skrywa się historia o socjopacie. Tak jak rozmówcy Batemana zdają się nie słyszeć, kiedy pomiędzy banalnymi frazesami rzuca, że znajduje przyjemność w mordowaniu ludzi, tak i Czytelnik może mieć chęć ominięcia dialogów, goniąc za potrzebą "akcji". W ten sposób można przegapić cienką granicę, kiedy Bateman przestaje się kontrolować - o ile rzeczywiście tak się dzieje, bo całość może mieć miejsce jedynie w chorym umyśle mężczyzny. 

"What do you think I do?"

"A model?" She shrugs. "An actor?" (...)

"I'm into, oh murders and executions mostly. It depends." I shrug.

"Do you like it?" she asks.

"Um...it depends. Why?" I take a bite of sorbet.

"Well, most guys I know who work in mergers and acquisitions don't really like it."

"The office Halloween party was at Royalton last week and I went as a mass murderer, complete with a sign painted on my back that read MASS MURDERER (which was decidedly lighter than the sandwich board I had constructed earlier that day that read DRILLER KILLER), and beneath those two words I had written in blood Yep, that's me and the suit was covered with blood, some of it fake, most of it real. In one fist I clenched a hank of Victoria Bell's hair, and pinned next to my boutonniere was a finger bone I'd boiled the flesh off. As elaborate as my costume was, Craig McDermott still managed to win first place in the competition."